Sinds 2012 ga ik ieder jaar een week als vrijwilliger mee op een zomerkamp in Beekbergen. Sport, spel, en beleving staan zeven weken lang centraal voor ruim 2000 kinderen en 750 vrijwilligers. Met gemiddeld 4 uur slaap per nacht, een programma vol activiteiten en 3x per dag kantinevoer op je bord, lijkt dit toch een soort van Expeditie Robinson voor gevorderden. Maar als je aan het einde van een week draaien overladen wordt met knuffels en tekeningen van al die blije kinderen, dan zijn de wallen onder je ogen het meer dan waard.
Na twee jaar geen kampen te hebben gedraaid vanwege COVID-19 was het afgelopen jaar toch weer een beetje spannend. Maar na de eerste kennismaking met de 12 vrijwilligers in ‘ons dorp’ had ik er het volste vertrouwen in dat dit een topweek zou worden. Alle vrijwilligers waren even enthousiast en iedereen stak meteen de handen uit de mouwen.
Na een paar dagen begonnen toch de eerste scheurtjes in ons sterrenteam zichtbaar te worden. Meningsverschillen, andere normen en waarden en gebrek aan slaap doen de sfeer geen goed. Dit vraagt om extra inzet van de dorpshoofden: er moet bijgestuurd worden. Een goede mix aan tussentijdse evaluaties en een gezonde dosis grappen en grollen bleken de remedie. Iedereen vond zijn/haar plek in de groep, de rollen en taken werden helder en consensus over de waarden en normen tijdens deze week werd gevonden. Het resultaat: een superweek voor de kinderen en vrienden voor het leven (of in elk geval voor deze week).
Kortom, een gezonde groepsdynamiek is zeker geen vanzelfsprekendheid en vraagt om (extra) aandacht.
Romy Blankenspoor